Zoals velen in mijn generatie, werd een groot deel van mijn
jeugd doorgebracht op het internet. Internet vormde een platform waar iedereen
bij een kwam, terwijl je elkaar nog geen tien minuten geleden hebt gezien. Mijn
sociale netwerk werd snel opgebouwd door de diensten van MSN Messenger.Microsoft kondigde aan MSN te vervangen door Skype. In 'the zero's' was MSN een belangrijk instrument om door de sociale jungle, genaamd de middelbare school, te komen. Iedereen deed eraan mee, want net zoals Facebook nu, degene zonder MSN wisten niet wat er allemaal gebeurde en zonder hoorde je er niet bij.
Mobiele telefoontjes zag je ook steeds vaker, maar ik kreeg
de mijne pas toen ik een jaar of 15 was. Tot die tijd vroeg ik mensen naar hun
ongemakkelijke, maar persoonlijke, e-mailadressen. Nu is het een samenstelling
van tien cijfers die ons van elkaar onderscheidt.
Als een sociaalongemakkelijk kind leerde ik van MSN om me
tegen de sociale angst te vechten. Online was ik heel ander mens. Ik was charmant,
zelfverzekerd en blockte mensen die ik niet wilde spreken. Na een middagje in
de pauze alle e-mailadressen te verzamelen kon ik ze na schooltijd tot in de
late uurtjes spreken. Meteen na school rende ik naar de computer om te kijken
wie er online was.
MSN was waar ik voor het eerst verliefd werd en waar ik voor
het eerst mijn hart brak. Zij had een hele speciale en leuke manier van
emoticons plaatsen. Ik smolt van haar zeldzame emoticons die niemand anders
had.
MSN was waar ruzies ontstonden en eindigden. Alle
onbelangrijke dingen die zo belangrijk leken hadden een plek gekregen op MSN.
Het platform heeft me een belangrijke stap laten zetten in
het ontmoeten van nieuwe mensen en het onderhouden van contacten. Ik denk dat
velen dezelfde ervaringen hebben met MSN. Daarom heb ik met verdriet en
gelukkige nostalgie afscheid genomen van MSN en sluit ik daarom een hoofdstuk
af in mijn leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten