Ik ben het daar niet mee eens. Gamen is de leukste, spannendste en zelfs een leerzame periode van ons leven. Fantasie en realiteit zijn twee compleet verschillende dingen. Men kan hun best gaan doen om deze onderwerpen zo dicht mogelijk bij elkaar te brengen, maar deze twee moeten ver van elkaar liggen. We worden immers elk moment geconfronteerd met de realiteit. Elke seconde zie ik weer beperkingen in de realiteit, die er niet zijn in de fantasie. Fantasie heeft geen grenzen en is daarom zo ontspannend. In games kunnen we onsterfelijk zijn, vliegen, iemand vermoorden zonder er voor op te draaien en opslaan!, hoe handig is dat!
Veel mensen die games kinderachtig vinden, hebben die mening, omdat ze deze fantasievolle ervaringen zien als dingen die voornamelijk gewaardeerd worden door kinderen en tieners. "Wanneer je ouder wordt passeer je op een gegeven moment een leeftijd dat deze ervaringen niet meer interessant zijn. Dan kan er meer gefocust worden op belangrijkere dingen."
Met deze uitspraak (ja, van mijn ouders) heb ik het gehad. Ik vind het prima om af en toe eens te laten gaan in een fantasievolle wereld. Het zij in een videospelletje, maar ook in een bordspel of tekening. Ik word ook ouder, maar ik voel bovenstaande citaat niet in werking treden. Ik geniet nog net zoveel om als een jonge god de wereld te redden van een rondzwevend demonisch wezen en vervolgens alle vrouwen voor het uit te kiezen. Dan wil ik ook geen realistisch meisje, nee dan wil ik een droom vrouw; lief, grappig, slim, sportief, getraind lichaam, glimmende lach, tieten zo groot als meloenen en een achterwerk waar ik op kan gaan zitten. Niet dat deze beschrijving mijn reële droomvrouw is, maar gewoon om dat het in deze virtuele wereld kan.
Mensen zijn bang voor ideaalbeelden. De focus van de media op ideaalbeelden zorgt voor onzekerheid bij jonge mensen. Media is inderdaad een krachtig instrument en heeft veel invloed op ons. Maar je moeten niet vergeten dat het twee verschillende werelden zijn die je apart moet houden. Laat een ieder genieten van de ideaalbeelden en laat ze relativeren in de realiteit.
Natuurlijk moet je opzoek gaan naar een gezonde balans tussen de twee werelden. Als je er één uit het zicht verliest zijn de spreekwoordelijke rapen gaar. Wanneer je de realiteit verliest leg je de focus op je fantasie en ga je 'in je eigen wereldje leven'. Ook andersom, zonder fantasie kun je je niet terugtrekken in een ontspannende wereld en dan gaat het ook mis. Een gezonde balans, dat is waar je in het leven naar op zoek moet.
Nogmaals, volwassenheid is een illusie. Volwassenheid is het opgeven van de dromen die je als kind had (of speelde) en het accepteren van de bittere realiteit om je heen. Het is plezier inruilen voor verantwoordelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten