Ik geef aan waar ik mag gaan zitten. We zitten samen aan de tafel in onze woonkamer. Mijn laptop staat nog tussen ons in. Die is nog bezig met afsluiten, want ik heb daar net nog een spel op gespeeld. Het is nog voor twaalf uur, op mijn vrije dag, dus ik accepteer het feit dat de geïnterviewde, ik, mijn pyjama nog aan heeft.
"Het is niet zozeer dat ik niet wil opgroeien, maar ik ben bang voor het onzekere. De toekomst is een grote onzekerheid." Ik wiebel veel op mijn stoel. Rustig zitten kan ik niet als ik ondervraagd word.
"De meeste mensen zijn toekomstgericht, ik ben verledengericht. Volgens mij is het niet eens een bestaand woord, dus ik zal wel de enige zijn. Gebeurtenissen die zich in het verleden hebben afgespeeld hebben een bekende afloop. Dat geeft juist een vertrouwd gevoel en dan kom je niet voor nare verrassingen te staan. Daarom heb ik 'the Lord of the Rings' minstens al dertig keer gezien." Ik ben het met me eens. Daarom weet ik dat ik niet de enige op de wereld ben die zo denkt, maar toch vraag ik me waarom ik denk dat ik de enige ben.
"De meeste mensen kijken naar wat er nog moet komen. Zij leggen de nadruk op vooruitgang en denken deze te boeken door niet achterom te kijken. Zij willen verbetering in het leven en hechten daarom geen waarde aan alles wat niet meer te veranderen is. Ik ben niet zo goed in voorbeelden, maar je zou het kunnen zien als iemand die iets verschrikkelijks mee heeft gemaakt. Het liefst wist hij een deel van zijn geheugen en kijkt hij nooit meer terug op zijn slechte periode. Mijn mening is juist om dan terug te kijken. Herinneren waar je vandaan komt, wat je toen goed of fout hebt gedaan, wat je toen leuk of niet leuk vond. Op basis van deze gegevens uit het verleden maak je stappen in de toekomst."
Het lijkt wel of ik alles op me af laat komen. Ik geef me het gevoel alsof ik in 'het lot' geloof. "Ja, eigenlijk wel. Ik durf het niet altijd hardop uit te spreken, omdat ik denk dat deze mening niet echt serieus word genomen. Ik denk inderdaad dat alles al vast ligt. Misschien dat ik daarom niet te veel aandacht aan de toekomst besteed. Als je een keuze maakt, dan staat dat vast en dan moet je met de consequenties van de keuze leven. Dan denk ik altijd dat het zo had moeten zijn en ik weer iets heb om terug te kijken of van te leren."
Ik voel dat ik me een beetje ongemakkelijk ga voelen. Het lijkt wel of ik eigenlijk iets heel anders had willen zeggen, maar dat niet heb gedaan. Ik zie dat ik tijdens het filosoferen opleef, maar na mijn statement weer ga nadenken. Ik praat niet wetenschappelijk, maar vooral uit mijn gevoel en gedachtes. Vanuit hersenspinsels eigenlijk. Nooit volmaakte theorieën, maar wel iets om over na te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten