Voor mij is kerst Home Alone 2, Ebenezer Scrooge en Kruimeltje. Helaas, zoals afgelopen jaren, heb ik ook dit jaar niets hiervan gezien. Ik kan me nog pijnlijk herinneren dat ik tijdens de uitzending van de films nog op de derde ronde van het tien-gangenmenu zat te wachten. Lekker gezellig doen, maar eigenlijk is het niet veel anders dan een grote pot stamppot op tafel zetten en te schaften.
Het voelt, en is, allemaal te gemaakt. Je bespreekt net zoals bij elk avondeten de dag door met je ouders. Die je sowieso niet veel te vertellen hebt. Want de meeste dingen die je beleeft wil je juist verbergen voor je ouders. Zo is het ook altijd als ik thuis kom van het uitgaan. "Was het leuk?", dan antwoord ik met het kortste, positieve Nederlandse woord en laat het daarbij. Je vertelt ze niet dat je op kerstavond volledig bent gaan trippen op LSD, iedereen voor honden aanzag en daarna uit de plaatselijke kroeg bent gezet, omdat je op de voeten van de uitsmijter hebt gepoept. Dat zou betekenen dat je zonder kersteten naar bed moet gaan.
Net zoals mijn Sinterklaasviering waren er ook geen cadeautjes met Kerst. Het wordt allemaal somber als je ouder wordt. Dingen worden serieuzer, je wordt gieriger tijdens feestdagen en Home Alone 5 heb je nog geen één keer gezien. Met Kerst wordt je dat nog een keer goed duidelijk. Vooral de pijnlijke jaaroverzichten met al het goeds en slechts dat in het afgelopen jaar is gebeurd, dragen daar hun steentje aan bij. Het wordt alleen maar duidelijker dat er meer slechte dingen gebeuren dan goede dingen. Het geeft aan dat de wereld niet meer deugd en ik wordt er zelf alleen maar treuriger van.
Dan wil ik dus ook weer een klein kind zijn. Zijn speelkamer is zijn wereld en elk ander huis is een ander land, met een andere burgemeester. Dat is een veel gemakkelijkere wereld, veel gemakkelijker te managen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten