Vroeger was televisie kijken niet zo moeilijk, je had
immers Fox Kids. Als kind was er geen ander zender nodig. Mijn jeugdgeneratie
is deels gevormd door deze kindertelevisiezender. Als de televisiezender in
handen van een extremistische ideologie was gevallen, liepen we nu allemaal in
een strak uniform te marcheren. Met een hand op ons hart zouden we krijsen als
vossen, zoals Ylvis.
De intro van Fox Kids was al magisch. Een soort van videospel, waarbij je foxkids logo's moest verzamelen, overal overheen moest springen, in een auto het pad hervatte en op het laatst het volgende kinderprogramma activeerde. De speler die het spel speelde was een expert. Maar wij, als kijkers, konden het spel nooit spelen. Maar daar ging het ons ook niet om. Het waren de cartoonseries die onze harten sneller lieten kloppen, de blote-billen-boogy liet dansen en alleen maar onze eigen namen lieten uitspreken en een 'tackle' uitvoerde om de HP van onze tegenstander te verlagen.
De nostalgische kinderseries hebben me nu al uren op
Youtube laten verdwalen. Ik zocht als eerste de Pokémon liederen op, niet
alleen het themalied, ook de Pokérap die na een aflevering werd afgespeeld.
Vanuit deze zoektermen kwam ik al snel bij de andere klassiekers. Het dikke
mannetje van Life with Louie, de tovenaars van WunschPunsch en de Blue eyed
white dragon van Yu-gi-oh! kwamen voorbij. Fox Kids is echt iets van de Pokémonkaarten en
-flippo's generatie.
Hier nog enkele intro's die ik in het Youtube-labyrint ben tegengekomen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten