De beschermgodinnen van luiwammesen

"Kijk gewoon naar boven," zegt Gavin Pretor-Pinney, stichter van de Cloud Appreciation Society. Een groep wolkenliefhebbers met ongeveer 35.000 leden. Zij schamen zich niet voor hun liefde voor wolken en hebben genoeg van het gezeur dat er over wolken is. Zij zijn tegen het 'blue-sky thinking'.

Er zijn zoveel mensen die over wolken zeuren. wolken krijgen onterecht een slechte naam. De Engelse taal bulkt van de negatieve associaties met wolken. Is iemand terneergeslagen of depressief, dan zit hij 'onder een wolk'. Is er slecht nieuws op komst, dan is er 'een wolk aan de lucht'.

Gavin vind ze mooi. Hun schoonheid gaat gewoon verloren, omdat ze zo alomtegenwoordig zijn, dat niemand hen opmerkt. Tenzij ze in de weg van de zon staan. Mensen zien wolken als dingen die in de weg staan. Maar als je de tijd neemt om het te vragen, bekennen de meeste mensen dat ze een vreemde voorliefde voor wolken koesteren. Een soort nostalgische voorliefde: ze doen hen aan hun jeugd denken. Wie hier kan zich niet herinneren dat hij gedaantes zocht en vond in de wolken toen hij kind was? Weet je nog, toen je meester-dagdromer was?

Vandaag de dag lijken volwassenen te aarzelen om hun zwakte toe te staan om zijn verbeelding mee te laten voeren. Ik vind dat jammer. Misschien moeten we dat vaker doen. Misschien moeten we wat meer bereid zijn om te kijken naar het mooie zicht van de zon die door de wolken breekt, en zeggen:

"Wacht eens even, dat lijken wel twee katten die de salsa dansen!"

"Of die dikke, witte pafferige, daar boven. Het lijkt wel de Verschrikkelijke Sneeuwman die een bank gaat overvallen."

Of je denkt aan je sterfelijkheid en daar, aan de horizon, verschijnt de Man met de zeis.

"Een topless zonnebaadster, wat zal dat betekenen? Dat moet toch wel iets betekenen?"

Ze lijken wel de natuur-versie van de inktvlekken die psychiaters aan hun patienten voorleggen.

Als je met je hoofd in de wolken leeft, af en toe, dan kan je je voeten beter op de grond houden. Wolken herinneren je dat het verrassende in het alledaagse kan gevonden worden. Je hoeft niet weg te lopen uit je vertrouwde omgeving om verrast te worden. Je moet gewoon naar buiten gaan, aandacht besteden aan wat zo alledaags is, zo gewoontjes dat iedereen eroverheen kijkt. De digitale wereld zweert samen om ons het gevoel te geven dat we eeuwig druk bezig zijn. Wolkenkijken geeft je het recht om niets te doen.