vrijdag 22 november 2013

De glimlach van een baard

Iedereen wordt ouder, het is onvermijdelijk. Bij jongens begint het met eenzame haartjes die nieuwsgierig op je kin komen kijken, later vergezeld door soortgenoten. Bij de een worden ze verwelkomd en bij de ander gaan ze direct langs de scherpe bladen van het scheermes. Als Amerikaanse soldaten op Franse stranden komen de haren één voor één weer terug. Een strijd die bij mannen langer dan vijf jaar duurt. De jeugdigheid lijkt voorbij, de volwassenheid komt eraan, maar onder elke mannelijke baard schuilt een glimlach van een kind. Jeugdigheid is geen boek dat je dichtslaat, nadat de hoofdpersoon gelukkig herenigd is met zijn familie. Zelfs de mannelijkste man denkt nog terug aan zijn troostende woorden van zijn moeder toen hij van zijn fiets was gevallen.


Met deze blog wil ik je meegeven dat het niet erg is om toe te geven aan de volwassenheid en toch jeugdig te blijven. Je kunt altijd terugblikken of zelfs jouw jeugdgevoelens herleven. Zelfs mensen met voorbeeldfuncties hebben het ook moeilijk met deze ontwikkeling. Zo heeft Balotelli nog steeds zijn moeder nodig om een hesje aan te trekken en zijn politici bezig met een 'welles-nietes'-spelletje. Professionele marketeers weten op deze jeugdige verlangens in te spelen. Iedereen kent zijn jongensdroom om bijvoorbeeld het stuurgedrag en acceleratie van een Ferrari te voelen of met je nieuwe Nike voetbalschoenen onder luid gejuich het voetbalveld te betreden. Pas als we een nieuwe periode tegemoet komen zien we wat we gaan missen. Wanneer de volwassenheid voor de deur staat verlang je naar die grote lolly waar je dat verwende kind mee zag lopen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten