Vrijdagcolumn: 's Ochtends worden baarden geschoren

Het is half zeven 's ochtends. Gisteren was een vermoeiende dag en krampachtig ben ik uit mijn bed gekomen. De slaap heeft alle vezels in mijn lichaam verlamd. Wel lekker geslapen, te lekker geslapen. Toen mijn wekker afging herinnerde ik me weer hoe comfortabel mijn bed was, waar ik laat in de koude avond was ingedoken. Het deken heb ik om mijn voeten heen geslagen, de beste tactiek tegen ijskoude voeten, waarvan ik me eerst nog afvroeg of ze waren afgestorven. Na vijf keer 'snoozen' gooide ik het deken van me af. Rillingen over mijn lichaam als ik met het Siberische klimaat in mijn slaapkamer werd geconfronteerd. Al dacht ik er nog aan om het deken weer te pakken, beide voeten zette ik al naast mijn bed neer. Als een oude dieselmotor begin ik al snel met een achterstand. Half wakker loop ik van de trap af en zet me op de stoel neer aan de ontbijttafel.

Mijn vader zit er al. We hebben beide dezelfde wekkers gezet, maar mijn vader heeft er geen problemen mee. Hij verslaat de kou als een doorgewinterde veteraan. "Koud? De winter van '44 tot '45, dat was pas koud." Als 60-jarige vader is het moeilijk te geloven dat hij deze periode daadwerkelijk heeft meegemaakt, maar hij heeft wel gelijk. Aangekleed en fit zit hij al aan tafel, terwijl ik alle kracht moet zetten om mijn ogen open te houden. Het is telkens weer een mooi contrast.

Voetbal maakt jonger

Vrouwen snappen het niet, maar de gemiddelde man houdt van voetbal kijken. Het verschijnt bij de voetbalfans als belangrijkste hobby op hun CV. Kijken en beleven, daar gaat het om. Iedereen kiest een kant en dat maakt de wedstrijd spannend. Feyenoord tegen Ajax, Ajax tegen Barcelona, Barcelona tegen Real Madrid. Elke keer zitten er weer miljoenen mannen aan de buis gekluisterd. Tienduizenden èchte supporters maken de wedstrijd daadwerkelijk mee. Als voetbalfan weet je dat daar verschil in zit.

Lachen om een Franse vleermuis

Hij wordt 'de prankkoning' genoemd. De Franse komische youtubehit, Rémi Gaillard, staat bekend om zijn 'practical jokes'. Hij maakt grappen op nostalgisch niveau. Hij verkleedt zich o.a. als Pac Man, Mario of the Godfather. Mensen schrikken, lachen en verbazen zich om de verschijning van de 38-jarige man. Nee, Rémi is zeker nog niet van plan om op te groeien.

Hieronder een creatie van Rémi. In een dierenpak willekeurige omstanders terroriseren:

De 30-jarige Ninja

Het mooiste aan je jeugd is dat we als kind niet met beperkingen dromen. Als kind droomde je over wat je wilde en sprak dit uit. Je schaamde je niet als je hard op zong: "I want to be the very best, that no one ever was." Je draaide stoer je pet achterstevoren keek je huisdier aan en gooide een opengesneden tennisbal, "ik kies jou!". Later droomde je iets realistischer over wat je ècht wilde worden. Bijvoorbeeld een astronaut, want dat had je op televisie gezien. Grote witte pakken, zwevend door de ruimte, opzoek naar marsmannetjes, dat deed je wel wat. Maar hoeveel mensen hebben deze droom echt waargemaakt? Als we ouder worden lijken we onze dromen te vergeten. We vertellen onszelf, "het is gewoon niet mogelijk", en stellen onze verwachtingen bij. Dat noemen ze dan 'realistisch blijven'. Weet jij nog welke toekomstdromen jij had als kind?

De glimlach van een baard

Iedereen wordt ouder, het is onvermijdelijk. Bij jongens begint het met eenzame haartjes die nieuwsgierig op je kin komen kijken, later vergezeld door soortgenoten. Bij de een worden ze verwelkomd en bij de ander gaan ze direct langs de scherpe bladen van het scheermes. Als Amerikaanse soldaten op Franse stranden komen de haren één voor één weer terug. Een strijd die bij mannen langer dan vijf jaar duurt. De jeugdigheid lijkt voorbij, de volwassenheid komt eraan, maar onder elke mannelijke baard schuilt een glimlach van een kind. Jeugdigheid is geen boek dat je dichtslaat, nadat de hoofdpersoon gelukkig herenigd is met zijn familie. Zelfs de mannelijkste man denkt nog terug aan zijn troostende woorden van zijn moeder toen hij van zijn fiets was gevallen.